امروز نه تنها تقاضا برای ظرفیت بیشتر، پهنای باند بالاتر و عملکرد قابل اطمینان‌تر در هیچ مرکز داده و زیرساخت فناوری اطلاعات کاهش نیافته است، بلکه بیشتر متقاضیان به‌دنبال ویژگی‌ها و کیفیت بالاتر هستند. این در حالی است که مزیت‌های رقابتی ارائه کیفیت و سرعت به‌طور فزاینده‌ای روبه افزایش است و همین دلیل موجهی است که چرا مهاجرت از 10G به 40G به یک گزینه‌ی محبوب و حیاتی برای بسیاری از ارائه‌دهندگان تبدیل شده است و به سراغ ماژول های BiDi می‌روند. در واقع ماژول BiDi علاوه بر فراهم‌سازی سرعت 40 گیگابایت بر ثانیه، به‌عنوان یک راه‌حلی مقرون‌به‌صرفه نیز در دنیای فیبرنوری شناخته می‌شوند. پس بهتر است در این مطلب به سراغ ماژول BiDi برویم و با این فرستنده-گیرنده دو جهته بیشتر آشنا شویم.
⏲ مدت زمان تخمینی مطالعه: 6 دقیقه
فهرست موضوعات
ماژول BiDi چیست؟
Bi-Directional یا فرستنده/گیرنده دو جهته که با نام ماژول BiDi نیز شناخته می‌شود، یک ماژول نوری و فشرده است که از فناوری WDM (مالتی پلکسی تقسیم طول موج) استفاده می‌کند و با قرارداد چند منبع SFP (MSA) مطابقت دارد. فناوری دو جهته در این ماژول، به‌معنای حالت ارتباطی است که داده‌ها را در هر دو جهت ارسال و دریافت از طریق فیبر نوری پردازش می‌کند. این ویژگی به ماژول‌های فرستنده/گیرنده اجازه می‌دهد تا داده‌ها را به/از دستگاه‌های شبکه متصل مانند سوئیچ‌های شبکه یا روترها از طریق یک فیبر نوری واحد انتقال و دریافت کنند.
انواع مختلفی از ماژول‌های BiDi مانند SFP، SFP+، SFP28، QSFP+ و QSFP28 وجود دارد که از نرخ‌ها و فاصله‌های مختلف داده پشتیبانی می‌کنند. طول موج‌های رایج برای ماژول‌های BiDi به‌طور معمول 1310 نانومتر، 1490 نانومتر، 1550 نانومتر و 1270 نانومتر است.
ماژول‌های BiDi برای استفاده باید با طول موج مخالف در هر انتهای پیوند فیبر (fiber link) جفت شوند. به‌عنوان مثال، یک ماژول 1310nmTX/1490nmRX باید با یک ماژول 1490nmRX/ TX1310nm جفت شود.
کاربرد ماژول نوری دو طرفه BIDI
ماژول های BiDi اغلب برای صرفه‌جویی در منابع فیبر و کاهش هزینه‌ها در استقرار شبکه استفاده می‌شوند. با این‌حال به‌طورمعمول از ماژول‌های BiDi در برنامه‌هایی مانند استقرار شبکه‌های PON، دسترسی به اتصال P2P (نقطه به نقطه)، ویدیوهای دیجیتال و برنامه‌های تلویزیون مدار بسته (CCTV) استفاده می‌شوند.
همچنین آنها را می‌توان بر روی سرورها، سوئیچ‌ها، روترها و OADM برای ارائه سیستم‌های انتقال نوری با سرعت و پایداری بالا و شبکه‌های شهری (MAN) نصب کرد. علاوه بر این، فرستنده‌های 25/50G BiDi بیشتر از شبکه‌های 5G مورد استقبال قرار گرفته‌اند؛ زیرا می‌توانند منابع فیبر نوری را ذخیره کنند و پهنای باند بالاتر، تاخیر بسیار کم‌تر و قابلیت اطمینان بیشتری برای انتقال داده ارائه دهند.
بیشتر بخوانید: راهنمای انتخاب دستگاه فیوژن فیبر نوری
تفاوت بین ماژول SFP و ماژول BiDi
ماژول SFP (SFP مخفف Small Form-factor Pluggable) و ماژول BiDi دو نوع فرستنده و گیرنده نوری هستند که برای انتقال و دریافت اطلاعات از طریق کابل‌های فیبر نوری استفاده می‌شوند. با این حال تفاوت‌های اصلی بین این ماژول وجود دارد که عبارتند از:
- فرستنده و گیرنده SFP دو درگاه دارد، یکی برای انتقال و دیگری برای دریافت داده، در حالی‌که فرستنده گیرنده BiDi تنها یک پورت دارد که می‌تواند هر دو عملکرد را با استفاده از طول موج‌های مختلف نور انجام دهد.
- فرستنده و گیرنده‌های SFP به دو رشته فیبر (یکی برای هر جهت) نیاز دارند، در حالی‌که فرستنده/ گیرنده‌های BiDi می‌توانند از یک رشته فیبر برای حمل داده‌ها در هر دو جهت استفاده کنند.
- فرستنده‌های SFP می‌توانند نرخ‌ها و طول موج‌های مختلف داده را پشتیبانی کنند، در حالی‌که فرستنده‌های BiDi به‌طورمعمول برای نرخ‌های داده و جفت‌های طول موج خاص، مانند 1310 نانومتر/1490 نانومتر یا 1490 نانومتر/1550 نانومتر طراحی می‌شوند.
- فرستنده / گیرنده‌های SFP را می‌توان با هر دستگاه سازگاری مورد استفاده قرار داد، در حالی‌که فرستنده/ گیرنده‌های BiDi باید به صورت جفت با طول موج‌های مخالف استفاده شوند.
- فرستنده‌های BiDi نسبت به فرستنده‌های SFP مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند و فضایی کمتری را اشغال می‌کنند؛ زیرا می‌توانند تعداد رشته‌های فیبر، سیم‌های پچ، پورت‌های پچ پنل و فضای سینی مورد نیاز را کاهش دهند. با این حال، فرستنده‌های BiDi ممکن است عملکرد و سازگاری کمتری نسبت به فرستنده‌های SFP داشته باشند، زیرا آنها به فناوری مالتی‌پلکسی تقسیم طول موج (WDM) متکی هستند و گزینه‌های این فناوری محدودیت دارند.
معرفی محصول: ماژول سیسکو GLC-FE-100BX-U
تفاوت بین ترانسیور bidirectional و ترانسیور duplex چیست؟
ترانسیور bidirectional و ترانسیور duplex هر دو فرستنده/گیرنده دو طرفه فیبر نوری هستند که داده‌ها را از طریق کابل‌های فیبر نوری ارسال و دریافت می‌کنند. با این حال، آنها تفاوت‌هایی در طراحی و عملکرد خود دارند که برخی از تفاوت‌های‌شان عبارتند از:
- ترانسیور bidirectional که به‌عنوان فرستنده/گیرنده BiDi یا فرستند گیرنده WDM نیز شناخته می‌شود، همان‌طور که پیش‌تر نیز گفتیم از فناوری مالتی پلکسی تقسیم طول موج (WDM) برای ترکیب و جداسازی داده‌های ارسال شده روی یک فیبر واحد بر اساس طول موج های نور استفاده می‌کند؛ اما یک فرستنده گیرنده یا ترانسیور duplex نیاز به دو فیبر، یکی برای ارسال و دیگری برای دریافت داده دارد.
- ترانسیور bidirectional فقط یک پورت دارد که می‌تواند هر دو عملکرد ارسال و دریافت داده را انجام دهد، در حالی‌که ترانسیور duplex دارای دو پورت است که هر کدام برای یک تابع مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این در حالی است که پورت ترانسیور bidirectional به‌طورمعمول یک کانکتور LC سیمپلکس است؛ اما پورت ترانسیور duplex بیشتر اوقات یک اتصال‌دهنده LC دوبلکس است.
- ترانسیور bidirectional مانند ماژول BiDi باید در جفت‌های همسان با طول موج‌های مخالف متصل شود؛ اما ترانسیور دوبلکس را می‌توان با هر دستگاه سازگار با سرعت داده و طول موج یکسان استفاده کرد.
- ترانسیور bidirectional نسبت به ترانسیور duplex کابل‌کشی کمتری نیاز دارد، بنابراین در هزینه و فضای زیرساخت کابل‌کشی فیبر نوری بسیار صرفه‌جویی می‌شود؛ با این‌حال عملکرد ترانسیور دوبلکس نسبت به bidirectional بسیار بیشتر است زیرا نیاز به فناوری WDM متکی نیست و گزینه‌های اتصال آن محدود نمی‌شود.